Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση, του Xαβιέρ Σάεθ ντε Ιμπάρα


Βλέπω τηλεόραση και φρικάρω. Φωνάζω τον Τόμι και δεν μου δίνει σημασία, τον ξαναφωνάζω πιο δυνατά. Τοοοοοοοόμιιιιιιιιι! Τίποτα, πρέπει να είναι στο μπάνιο και να ξερνάει.
Εμφανίζονται οι πρόεδροι, οι πρωθυπουργοί κι όλος αυτός ο συρφετός, με χαιρετούν κουνώντας το χέρι, Χάβι, Χάβι. Κι εγώ, εμένα χαιρετάτε, εμένα; Κι εκείνοι, ναι, ναι, γεια σου Χάβι, κουνώντας το χέρι σαν μαρουλόφυλλο, όπως κάνουν αυτά τα άτομα, χραπ-χρουπ, δεν τρομάζουν ούτε μύγα οι μπάσταρδοι. Εμένα με πιάνει νευρικό γέλιο και Τοοοοοοοόμι, έλα, Τόμι! Και συνεχίζουν να με χαιρετούν όλοι, είκοσι δύο νομίζω ότι είναι. Τους κοιτάζω να δω αν κάνουν πλάκα· ε λοιπόν, όχι, είναι στημένοι σε δύο σειρές, μπροστά οι πιο σπουδαίοι και πίσω οι λιγότερο. Και τους λέω περιμένετε μια στιγμή να φωνάξω τον κολλητό μου. Σηκώνομαι να ψάξω τον Τόμι. Τοοοοόμι! Και στέκομαι στην πόρτα του σαλονιού· δεν θέλω να βγω επειδή έχω μείνει μαλάκας.
Σταματάω να τον φωνάζω, γυρνάω στην τηλεόραση και αυτοί είναι ακόμα εκεί. Κοιτάζω τις μούρες τους, ναι, ναι, αναγνωρίζω τον δικό μας και κάποιους ακόμα απ’ αυτούς που βλέπεις συνέχεια με τις γυναίκες τους ή τις γαμάτες γκόμενες τους, στα ματς της εθνικής τους να χοροπηδάνε σαν παιδιά, και σε μία διάσκεψη, που μιλούσαν ο ένας μετά τον άλλο, με λουλούδια και το πρωινό εκείνο που τους βγάζουν. Γαμώτο. Αυτοί να χαιρετάνε ακόμα. Δεν κουράζονται· και ακούω να μου λένε: Χάβι, Χάβι, γεια. Μπερδεύονται αντρικές φωνές με δυο τρεις γυναικείες. Τους χαιρετώ και γω με τον ίδιο τρόπο, γιατί είναι κολλητικό, κουνώντας έτσι ξενέρωτα το χέρι. Τόμμμι. Κοιτάζω τις σημαίες τους για να σιγουρευτώ αν είναι αυτοί, και ναι, τα χρώματα, τα αστεράκια, οι ρίγες, οι τόσο όμορφοι σταυροί, όλα, όλα γνήσια. Είσαι καλά; με ρωτάει ένας που, αν και πρέπει να είναι από άλλη χώρα, μιλάει άπταιστα τη γλώσσα μου, εγώ τον καταλαβαίνω. Γάμησέ τα, του λέω. Και κοιτάζω προς τα πίσω με ντροπή γιατί έχουμε κάνει τον καναπέ και το πάτωμα χάλια, με τα μπουκάλια, τις κονσέρβες, το φαγητό που περίσσεψε στα μπολ και από πάνω τα φλούδια. Εκείνοι όλη την ώρα, με το χαμόγελο στα χείλη. Και αυτό σου τη σπάει λίγο, είναι η αλήθεια, σ’ ενοχλεί. Φαίνονται ευγενικοί, θα ’λεγα και  συμπαθητικοί. Μου εμπνέουν εμπιστοσύνη, έτσι λοιπόν τους λέω, γάμησέ τα, μάγκες, τι γάμησέ τα, τα ’χω δει όλα, εγώ τουλάχιστον έχω μια δουλειά, ο Τόμι όχι. Δεν ήταν τυχερός, λέω, αλλά ’ντάξει, θα του άξιζε μία, έτσι δεν είναι; Όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή, έτσι νομίζω. Εκείνοι με το μαρουλόχερό τους το ηλίθιο χαμόγελο τα ίδια μπλε κουστούμια τους, κι εκείνες με τα συνολάκια τους, ολόιδιες. Μου χαμογελούν λες και τους είπα ότι έξω ψιχαλίζει. Λοιπόν Χάβι, μη χάνεις το κουράγιο σου, μου απαντάει ένας ψηλός που δεν ξέρω ποιος είναι γιατί δεν γνωρίζω τη φάτσα του. Κουράγιο να κάνει η πουτάνα η μάνα σου, του λέω, αλλά εκείνοι ασυγκίνητοι, δεν αλλάζουν έκφραση, όταν κουράζονται να κρατάνε το χέρι ψηλά το κατεβάζουν παρ’ όλο που συνεχίζουν να χαμογελούν. Και πάντα υπάρχει κάποιος που εξακολουθεί να χαιρετάει σαν να το ’χουν κάνει πρόβα όλοι μαζί. Τόμι!, τον ξαναφωνάζω, Τoooooooooooooooόμιιιιιιιιιιι! Έρχομαι, μου απαντάει. Βιάσου! Ένας, το πιο μεγάλο κεφάλι, νομίζω ότι με ειδοποιεί, άκου Χάβι, εμείς πρέπει να φεύγουμε, γιατί ξεκινάει η διάσκεψη κι έτσι. Και γω: Τoooooooooooόμιιιιιιι, τρέχα, φεύγουν! Και τους λέω περιμένετε ένα λεπτάκι μάγκες θέλω να χαιρετήσετε τον κολλητό μου. Τόμι!!!   
Βγαίνω από το σαλόνι. Κι έρχεται ο Τόμι άσπρος σαν το πανί. Τον ρωτάω αν έχει κάνει εμετό, μου δείχνει τα δόντια του, είναι χάλια από το πολύ πιώμα. Τι τρέχει; μου λέει ξεψυχισμένα. Έχασες, έχασες, εμφανίστηκαν αυτοί που βγαίνουν στην τηλεόραση και μίλησαν μαζί μου. Για να δω, λέει εκείνος, περνάει από μπροστά μου, τρέχει, μπαίνει στο σαλόνι και κοιτάζει την τηλεόραση. Αλλά ήδη έχουν αρχίσει οι διαφημίσεις. Το ’χεις κάψει, Χάβι, τα ’βγαλες όλα από το μυαλό σου. Όχι, βέβαια, του λέω, να εδώ ήταν. Εσύ φταις που άργησες τόσο, πρέπει να έρχεσαι όταν σε φωνάζω, την επόμενη φορά που θα σε φωνάξω, έλα τρέχοντας. Εντάξει, μου απαντάει, αγνοώντας με. Αφήνεται και πέφτει στον καναπέ σαν βαρίδι, αναπηδάει, γέρνει το σώμα του αργά και φέρνει τα χέρια του στο κεφάλι για να κλείσει τα μάτια και να μην βλέπει τίποτα. Εγώ μετά κοιτάζω την τηλεόραση, ναι, συνεχίζουν οι διαφημίσεις. Και σκέφτομαι, τι κρίμα! Είσαι καλά; Δεν μου απαντάει. Χωρίς να φανερώσει το πρόσωπό του, λέει: τι σου ’παν; Τι; Τι σου ’παν αυτοί οι ξενέρωτοι; ρωτάει. Τίποτα. Τίποτα; Τίποτα, μόνο με χαιρέτησαν.
Εντάξει λοιπόν. Το βουλώνουμε. Ξέρεις αν έχουν μείνει τίποτα μπύρες;

Ο Javier Sáez de Ibarra εργάζεται στην ισπανική δημόσια εκπαίδευση ως καθηγητής Γλώσσας και Λογοτεχνίας. Διδάσκει επίσης Δημιουργική Γραφή στην Escuela de Escritores de Madrid. Γράφει διηγήματα και ποίηση.

Η μετάφραση του διηγήματος του Javier Sáez de Ibarra από τη συλλογή διηγημάτων Fantasía lumpen είναι προϊόν του μαθήματος «Μετάφραση ισπανικής λογοτεχνίας στα ελληνικά» που διδάσκει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ. Συμμετείχαν οι Flor de María Nochebuena, Χαρίκλεια Κουτρούμπα, Ελένη Παντελίδου και Σταύρος Χατζής.


Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Prólogo de Julio Llamazares al libro Literatura y traducción. Apuntes TraLiterarios de Konstantinos Paleologos

El griego inverso

Malacostumbrado como estoy a que los demás escriban sobre mis libros, se me hace extraño hacer yo lo mismo del de otro, máxime si ese otro es el autor de una tesis doctoral sobre mi literatura, la primera, por cierto, que se dedicó a ella cuando uno aún no estaba ni a la mitad siquiera de su carrera literaria. Fue una llamada desde Granada la que me informó de ello, pero lo que más me sorprendió fue que el autor fuera un estudiante griego cuyo nombre remitía a los antiguos héroes de la historia helénica: Konstantinos Paleologos. Su aparición en mi casa, en Madrid, a los pocos días de esa llamada aumentó la sorpresa inicial por cuanto el griego al que yo esperaba medía casi dos metros y hablaba el español a la perfección. No sólo eso. Ante mi desorden, del que yo le había avisado por teléfono, el espigado griego se encargó de ordenar y fotocopiar el centón de recortes de prensa con críticas y entrevistas que yo le di en una caja y de devolvérmelos encuadernados y sin polvo, como debería haberlos tenido yo si en aquella época no trasnochara a diario y viviera como si la vida fuera a durar una eternidad.
          Konstantinos Paleologos, del que con el tiempo me haría amigo y él, a su vez, traductor de mi obra, ha seguido desde aquella lejana mañana madrileña atento a mi producción literaria, revisándola y estudiándola hasta el punto de que me atrevería a decir que es uno de los que mejor la conoce. En este libro con sus artículos teóricos hay varias alusiones a ella y continuamente, aquí y allá, en congresos literarios o en encuentros de Universidad, expone sus teorías sobre mis libros, algunos de los cuales, ya digo, ha traducido él mismo a su idioma y hasta buscado editor para que sus compatriotas pudieran leerlos. Pero ahora me toca mí hablar de esos textos teóricos y me alegro enormemente de que sea así, no sólo por devolverle una parte mínima de todo el trabajo que ha hecho en mi favor sino porque ese trabajo tiene un interés autónomo, independientemente de que en él siga habiendo alusiones a mis obras. Ahora es Konstantinos Paleologos, el griego inverso (por hispanista y por su amor a España, cuando lo habitual es que seamos los españoles los enamorados de la cultura griega, de la que procedemos), el autor y yo el analista, si es que un escritor puede sentar cátedra de la obra de otros, cosa de la que personalmente dudo mucho.
          Literatura y traducción. Apuntes traLiterarios, el libro que tengo el honor de prologar, es, como el título indica, una recopilación de aproximaciones teóricas que Konstantinos Paleologos, después de años de dedicación a ambas disciplinas, la enseñanza y estudio de la literatura y la teoría y la práctica de la traducción, ha enhebrado a propósito de conferencias y publicaciones, abordando diversos aspectos de aquellas, juntas o por separado. La relación de los textos que aquí se presentan habla de su variedad, pero en todos se advierte un interés por el canon literario, esa frontera de lo literario que algunos discuten quizá por mala conciencia, y por la literatura española, especialmente la narrativa, que es el campo de estudio de su predilección. Como señala en la introducción que sigue a este prólogo, este es un libro de miradas («propias y ajenas, documentadas y sesgadas, atrevidas y conservadoras») sobre la literatura en todas sus manifestaciones. Al autor le interesan «el peso de los cánones literarios en la consagración (u olvido) de los autores, la influencia de las promociones literarias en la pervivencia de ciertos autores y obras, la conformación y la vigencia del concepto de la literatura mundial y el papel que desempeña en ella la labor de los traductores». Un abanico de prospecciones teóricas, pues, que permitirá al lector adentrarse a la manera de Ulises por múltiples vericuetos y, a la de Don Quijote, contraponer sus propias ideas con las del autor, parapetado aquí tras el disfraz del teórico pero que no disimula su condición de escritor y lector atento a todo lo que se publica, no sólo en Grecia y en España, sino a nivel mundial.
          Luego está su faceta de traductor, más tardía respecto de las anteriores y en la que yo he tenido parte de culpa (más que yo algunas de mis novelas) y que aporta a este libro un par de capítulos de interés especial para los traductores. Así los dos últimos, que hablan del canon literario y de la influencia de los traductores en su conformación, con el caso de la traducción del español al griego como ejemplo, y de la importancia de la enseñanza en la formación de los aspirantes a traductores, utilizando aquí como decisiva la colaboración de los escritores a ella. Un tercer texto, el titulado «Cruzando fronteras», regresa al papel de los traductores en la formación del canon literario, algo que, como se ve, a Konstaninos Paleologos le preocupa mucho.
          En síntesis, se trata este libro de un ramillete de textos teóricos, de hojas aquí reagrupadas del cuaderno de bitácora de un Ulises moderno cuyo camino inverso, de Grecia a España en vez del que dicen que hizo el héroe homérico, ha llevado a su autor hacia el núcleo de dos pasiones personales, lo español y la literatura, a las que la traducción ha fundido en una como el viajero comprenderá al leer estas páginas. Que uno, como escritor, recomienda no sólo a los profesores de Lengua y de Traducción sino a todas aquellas personas interesadas en comprender el misterio de la literatura.


Madrid, 2017

El libro de Konstantinos Paleologos Literatura y traducción. Apuntes TraLiterarios, con prólogo de Julio Llamazares, se publicó en octubre de 2018 por la editorial malagueña E.D.A. libros.

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Άχρηστες αλήθειες, του Χουάν Χοσέ Μιγιάς

Υπάρχει κοντά στον παραθεριστικό οικισμό ένας γέρος αγρότης,  συνταξιούχος πια, που διατηρεί μια κότα. Τα απογεύματα, οι παραθεριστές πάνε με τα μικρά παιδιά τους για να τους δείξουν το ζώο και για να τους αποκαλύψουν από πού προέρχονται τα αβγά, αφού συνήθως πιστεύουν ότι προέρχονται από το ψυγείο. Οι γονείς το κάνουν με τις καλύτερες προθέσεις, γιατί πιστεύουν ότι αυτή η πληροφορία θα είναι χρήσιμη για τα βλαστάρια τους, το σίγουρο όμως είναι ότι επιστρέφουν στο σπίτι κατατρομαγμένα και δεν ξαναδοκιμάζουν τηγανιτό αβγό μέχρι το πανεπιστήμιο. Η κατάσταση επαναλαμβάνεται εδώ και τρία με τέσσερα χρόνια, χωρίς οι αρχές να απαγορεύουν στον αγρότη να έχει μια αληθινή κότα ελεύθερη.

Μερικές φορές, συζητώ με αυτούς τους γονείς που διακατέχονται από έναν παράλογο εκπαιδευτικό ζήλο. Στο κάτω κάτω, είναι πιο αληθοφανές (αλλά και πιο υγιεινό) να προέρχεται το αβγό από το ψυγείο παρά από τον κώλο αυτού του φρενιασμένου ζώου, που μπορεί και να μην ανήκει σ’ αυτόν τον κόσμο. Φυσικά, υπάρχει το ζήτημα της αλήθειας, όμως όλοι ξέρουμε ότι μόνο ένα πράγμα είναι χειρότερο από ένα ψέμα: μια άχρηστη αλήθεια, και αυτή είναι τέτοια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μετά από δύο ώρες συζήτησης, όταν το παιδί παραιτείται και αποδέχεται τελικά ότι το αβγό ίσως και να  προέρχεται από την κότα, δεν υπάρχει τρόπος να αποτρέψεις την ερώτηση από πού προέρχεται η κότα. Και κανένας γονιός δεν έχει τα κότσια να φέρει το παιδί του αντιμέτωπο με την ανησυχητική πραγματικότητα του φαύλου κύκλου.



Ο Juan José Millás γεννήθηκε στη Βαλένθια το 1946, αλλά μετακόμισε στη Μαδρίτη με την οικογένειά του το 1952. Το 1974 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα Cerbero son las sombrasΕπηρεασμένος από Ντοστογιέφσκι και Κάφκα στο ξεκίνημά του, το έργο του είναι γεμάτο από τους απλούς χαρακτήρες που βρίσκονται ξαφνικά σε έκτακτες καταστάσεις, συχνά συνορεύουν με το φανταστικό: εξαφανίσεις, παράλληλους κόσμους, φοβερή αγωνία που μπορεί να οδηγήσει στην τρέλα, την κατάθλιψη, το έγκλημα, ο θάνατος. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 άρχισε το δημοσιογραφικό έργο του στο El País και σε άλλα μέσα ενημέρωσης. Ο Juan José Millás είναι ο δημιουργός των «articuentos» [αρθροϊστορίες], μία από τις οποίες είναι και οι "Άχρηστες αλήθειες". Στα ελληνικά κυκλοφορούν έξι μυθιστορήματά του

Η συλλογική μετάφραση είναι αποτέλεσμα των μαθημάτων λογοτεχνικής μετάφρασης από τα ισπανικά που παραδίδει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στους φοιτητές του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος 2017/18.

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Βιβλιοκριτική του Διονύση Μαρίνου για τo Είκοσι ποιήματα για να διαβαστούν στο τραμ του Oliverio Girondo

Οι πόλεις και οι άνθρωποι αλλιώς


Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο τραμ; Από τη μια στάση στην άλλη, ποιος λήθαργος τους καταπίνει και, μέσα από τη Βαβέλ των θορύβων που τους περικλείει, πώς ανασύρονται ξανά (αν ανασύρονται) στον αφρό του εαυτού τους; Ο Αργεντινός ποιητής Ολιβέριο Χιρόντο τούς προτρέπει να διαβάσουν τα 20 ποιήματα που έγραψε γι’ αυτό τον σκοπό: να διαβαστούν μέσα στο πολύβουο πλήθος, αποϊεροποιώντας πλήρως τη διαδικασία της ανάγνωσης ποιημάτων από το περίκλειστο σχήμα μιας ιδιώτευσης για να αφουγκραστεί κανείς τον χτύπο των λέξεων.
Ο Χιρόντο δεν είναι πολύ γνωστός στα μέρη μας. Με εξαίρεση κάποιες σποραδικές δημοσιεύσεις, τούτη είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται ένα μικρό μέρος του έργου του. Κι όμως, πρόκειται για έναν δημιουργό που στις αρχές του προηγούμενου αιώνα υπήρξε εξέχουσα μορφή στη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία. Αντίπαλος –κατά μια έννοια– του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, προσπάθησε να εμβολιάσει την ντόπια ποιητική γλώσσα με τον ευρωπαϊκό αέρα και τα μεγάλα κινήματα που αναπτύσσονταν εκείνη την εποχή στη γηραιά ήπειρο. Ο ίδιος ακολούθησε πολλά από αυτά τα ρεύματα και επηρεάστηκε έντονα από τον υπερρεαλισμό, τον πειραματισμό και την εικαστική αποτύπωση των ποιημάτων έτσι ώστε αυτά να διαφεύγουν το περίκλειστο σχήμα ενός βιβλίου. Το γεγονός ότι υπήρξε ένας πολύ καλός ζωγράφος τον βοήθησε να γίνει καλός αγωγός του παντρέματος των λέξεων με τον χρωστήρα.
Το στοιχείο, όμως, που βάρυνε περισσότερο στην ποίησή του ήταν η περιήγηση. Ως γόνος εύπορης οικογένειας είχε τη δυνατότητα να ταξιδεύσει ανά τον κόσμο (κυρίως στην Ευρώπη) και να αναπτύξει μια διασταλτική εικόνα για τις χωρικές αποστάσεις. Κατάφερε έτσι να συναιρέσει στην ποίησή του διαφορετικές «καθημερινότητες» με μια εκλεπτυσμένη και αρκετές φορές απρόσμενη αυτοσκηνοθεσία. Για τον Χιρόντο, η κάθε πόλη είναι ένα εικαστικό-ποιητικό δρώμενο. Μέσα σε μπαρ, χαμαιτυπεία, ξενοδοχεία, στο λεωφορείο, στον δρόμο, σε κάθε πόλη και συνοικία, ο Χιρόντο δεν αποτυπώνει μόνο τον ήπιο συνωστισμό της ημέρας ή τον μυστικό χείμαρρο της νύχτας ωσάν να δημιουργούσε (μόνο) μια καρτ ποστάλ, ήτοι μια ακινητοποιημένη εκδοχή, αλλά εισβάλλει με τις λέξεις του στις κρυμμένες πτυχές των πόλεων.
Αίφνης, η Βενετία, η Μαδρίτη, το Ρίο ντε Τζανέιρο ή το Μπουένος Άιρες εμφανίζονται μπροστά μας με τις απόκρυφες ποιότητές τους. Σε αυτά τα αρνητικά των φωτογραφιών-ποιημάτων του, ο χρόνος είναι ατελής, τα χρώματα προσφέρονται με μυητική δύναμη, οι άνθρωποι διατηρούν την υλικότητά τους, αλλά ταυτόχρονα γίνονται και άοκνες σκιές.
Η ποίησή του μοιάζει να επιλογίζει αυτό που οι αισθήσεις κατέγραψαν μέσα στην ημέρα, όμως με την επίρρωση εσωτερικών ελιγμών. Που σημαίνει ότι ακόμη και όταν μας παρουσιάζει τη φωτογραφική απεικόνιση μιας πόλης, την ίδια στιγμή την ανασυνθέτει με τον εύφορο ρυθμό των λέξεων. Στο τέλος, η εικόνα που λαμβάνουμε είναι ένα παράξενο ψηφιδωτό. Η επιζήτησή του δεν είναι να λειτουργήσει αρμονικά με τους αστερισμούς του άστεως, αλλά να δημιουργήσει ένα ολότελα δικό του φάσμα ήχων, φωτός, κινήσεων και εικόνων. Η ιδιοσυγκρασιακή γλώσσα του, σε συνδυασμό με τους υψιπετείς συνδυασμούς που αποπειράται με τις λέξεις (να ένας ευκταίος πειραματισμός), μετατρέπουν τα ποιήματα σε πολύσημα στοιχεία ενός άλλου χάρτη των πόλεων. Κάπως έτσι, η συγκεκριμένη συλλογή είναι ένα συνειρμικό πανοραμίκ ενός τόπου στην αναγέννησή του. Ακόμη και όταν οι άνθρωποι διατηρούν τις ιδιότητές τους (οι πόρνες, οι γονδολιέρηδες, οι μουσικοί), στην ουσία έχουν μετασχηματιστεί σε κάτι άλλο, εξόχως πολλαπλασιαστικό αυτού που είναι στην πραγματικότητα. Μέσα στη νύχτα, κατά τη διάρκεια της μπλε ώρας ή στη σκληρή συμμετρία της ημέρας, ο Χιρόντο βλέπει άλλες διαστάσεις, αναπτύσσει έναν διαφορετικό διάλογο με τους ανθρώπους, τα στοιχεία της πόλης και τα δρώμενα. Τα ποιήματα, όντως, μπορούν να διαβαστούν σε τραμ, λεωφορεία, σε ένα δωμάτιο κατά μόνας, πίνοντας ατέλειωτους καφέδες σε μαγαζιά όπου μαζεύονται νέοι και συνταξιούχοι ή πάνω στην ξύλινη μπάρα ενός μπαρ με τα ποτά να περνούν από μπροστά σαν κουτσή παρέλαση. Τα ποιήματα γράφτηκαν την περίοδο 1920-21 (κάποια δεν φέρουν χρονική ή χωρική σήμανση) κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του Χιρόντο ανά τον κόσμο.

Η μεταφραστική επιμέλεια ανήκει στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ενώ η μετάφραση των ποιημάτων έγινε από μια ομάδα μαθητών του στο εργαστήριο λογοτεχνικής μετάφρασης στο Κέντρο Ισπανικής, Καταλανικής και Πορτογαλικής γλώσσας, Abanico, κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2016.



www.diavasame.gr, Δεκέμβριος 2017


Εκδοτικός Οίκος
ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ
Συγγραφέας
Oliverio Girondo
Μετάφραση
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Σοφία Φερτάκη, Εύη Κύρλεση, Μαρία Ζαγγίλη, Αναστασία Γιαλαντζή, Ελένη Βότση

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στη Δημιουργική Γραφή, εαρινό εξάμηνο

Φορέας
Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
Τμήμα
Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Τίτλος Προγράμματος
                                                                                              Δημιουργική Γραφή





Αιτήσεις μέχρι 15 Ιανουαρίου 2018
https://www.eap.gr/el/programmata-spoudwn/72-spoudes-stin-ekpaidefsi-med/4501-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE

https://www.eap.gr/images/stories/pdf/aitiseis/PROSKLHSH_8_PMS_ADA.pdf

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Τaller de traducción literaria y revisión del español al griego de la obra Microlapsos de Cecilia Eudave

https://drive.google.com/file/d/1xhr8v1IpOgQuovWPrqOA1xKWSk5ta8gD/view

A partir del año nuevo 2018, la Asociación Hispanohelena de Lengua y Cultura organiza taller de traducción literaria y revisión del español al griego. Dicho taller va dirigido a traductores formados y con experiencia y consistirá en traducir la obra Microlapsos de Cecilia Eudave (21 microrrelatos) y durará aproximadamente un semestre académico con sesiones semanales cada jueves de 15:00h a 17:00h, a partir del 15 de febrero de 2018.
Habrá una ponencia introductoria, en lengua española, el 8 de febrero de 2018, a cargo del Dr. don Benito Elías García Valero de la Universidad de Alicante.
En dicho taller podrán participar hasta un máximo de 10 personas y el proceso de selección de los participantes se llevará a cabo a base del CV del interesado/a, que deberá necesariamente acompañar la solicitud de participación y ser enviado hasta el 20 de enero de 2018. Las solicitudes que se envíen más allá de la fecha límite no serán admitidas.
La participación en dicho taller es gratis, siempre y cuando los participantes sean miembros de la Asociación Hispanohelena de Lengua y Cultura y estén al tanto de las cuotas anuales. En caso de que los interesados no fueran miembros, tendrán que inscribirse como tales hasta la fecha límite de presentación de las solicitudes.
Las solicitudes acompañadas de CV deben ser remitidas al correo electrónico de la Asociación Hispanohelena de Lengua y Cultura, hasta el 20 de enero de 2018.

Los coordinadores del taller son el Dr. don Konstantinos Paleologos, Profesor Titular de Traductología, Universidad Aristóteles Salónica, y el Sr. don Panagiotis Xouplidis, Profesor E/LE.

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2018

JORNADA CIENTÍFICA: El español como lengua extranjera en el Didaskaleio de Lenguas Extranjeras de la Universidad de Atenas

Universidad Nacional y Kapodistríaca de Atenas
Didaskaleio de Lenguas Extranjeras

JORNADA CIENTÍFICA


El español como lengua extranjera en el Didaskaleio de Lenguas Extranjeras de la Universidad Nacional y Kapodistríaca de Atenas


Viernes, 26 de enero de 2018
Universidad de Atenas
Salon de actos Alkis Argiriadis
c/ Panepistimiou, 30 - Atenas

PROGRAMA

08.30 Saludo de bienvenida del profesor Georgios Polimeneas, Vicerrector de Asuntos Estudiantiles y Presidente del Didaskaleio de Lenguas Extranjeras de la Universidad de Atenas.
Saludo de bienvenida de Georgios Floudas, Secretario del Didaskaleio de Lenguas Extranjeras de la Universidad de Atenas.
Inscripcion de los asistentes.

09.00 Inauguración

>.<>.<>.<

Primera sesión
Presidente de mesa: Dimitrios Drosos

09.15-09.35 Eleni Papapolichroniou y Evriviadis Sofos, profesores de E/LE, Didaskaleio de Lenguas  Extranjeras de ΕΚPΑ.
«Αντιμετώπιση δυσκολιών που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της εκμάθησης της Ισπανικής γλώσσας, στα τμήματα του Διδασκαλείου Ξένων Γλωσσών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Η περίπτωση της Clase invertida».
09.35-09.55 Alberto Rodríguez Lifante, profesor ayudante doctor en lingüística aplicada al español, Universidad de Alicante.
«Las individualidades en el aprendizaje de español por hablantes de lengua materna griega: motivación, actitudes y autoimagen».
09.55-10.15 Varvara Mavrikaki y Katerina Tsopela, profesoras de E/LE, Didaskaleio de Lenguas Extranjeras de ΕΚPΑ.
«La problemática del error como parte del proceso de adquisición-aprendizaje en la clase de E/LE: ¿un enemigo o un amigo?».

>.<>.<>.<

Segunda sesión
Presidenta de mesa: Angélica Alexopoulou

10.30-10.50 Susana Lugo Mirón, profesora asociada, Universidad Nacional y Kapodistriaca de Atenas.
«La percepción de la modalidad oracional del español por estudiantes griegos de E/LE».
10.50-11.10 María Andriá, investigadora postdoctoral, Universidad Autónoma de Barcelona.
Alberto Hijazo-Gascón, profesor lector, Universidad de Anglia del Este.
«Διαγλωσσική επίδραση κατά την εκμάθηση της Ισπανικής ως ξένης γλώσσας από Έλληνες μαθητές: η περίπτωση των δεικτικών ρημάτων κίνησης».
11.10-11.30 Ana Isabel Ron Ron, profesora de E/LE, Instituto Cervantes de Atenas.
«Herramientas lexicográficas para la enseñanza de E/LE».

>.<>.<>.<

Tercera sesión
Presidenta de mesa: Konstantina Spanopoulou

11.45-12.05 Angélica Alexopoulou, profesora asociada, Universidad Nacional y Kapodistriaca de Atenas.
«La enseñanza de E/LE desde la perspectiva de la literacidad crítica».
12.05-12.25 Anastasia Papadopoulou, profesora de E/LE, Didaskaleio de Lenguas Extranjeras de EKPA.
«¿Qué variedad dialectal del español enseñar en el aula?».
12.25-12.45 Antonio Varelás, profesor de E/LE, Didaskaleio de Lenguas Extranjeras de EKPA.
«Una propuesta para trabajar con las destrezas de la comunicación en la enseñanza del español como lengua extranjera».

>.<>.<>.<

12.45-13.45 Descanso

>.<>.<>.<

Cuarta sesión
Presidenta de mesa: Natividad Peramos Soler

13.45-14.05 Despoina Matsaridou, profesora de E/LE y doctoranda de la Universidad de Salamanca.
«La cultura en la clase de E/LE».
14.05-14.25 Inés Martín Expósito, profesora de E/LE, Centro de Lenguas Salevrís.
«Hay arte por todas partes. El arte en la clase de E/LE».
14.25-14.45 Dorian Stiliou, profesora de E/LE.
«Τα κίνητρα στην εκμάθηση της Ισπανικής ως ξένης Γλώσσας».
14.45-15.05 Eleni Leontaridi, profesora titular, Universidad Aristóteles de Salónica.
Amor López Jimeno, profesora titular, Universidad de Valladolid.
«Τρόποι οργάνωσης διδακτικών πόρων και εργαλείων στην υπηρεσία της γλωσσικής εκπαίδευσης: Web 2.0 και Ισπανική ως ξένη γλώσσα».

>.<>.<>.<

Quinta sesión
Presidente de mesa: Konstantinos Paleologos

15.20-15.40 Andreas Skondras, profesor de E/LE.
«Το θέατρο στην διδασκαλία της Ισπανικής ως ξένης Γλώσσας».
15.40-16.00 Eduardo Lucena González, profesor de E/LE, de literatura y de teatro hispanos, Centro de lenguas iberoamericanas Abanico.
«Un recordatorio más para el uso de la literatura en clase de E/LE».
16.00-16.20 Ramón Talavera Franco, doctorando de la Universidad del Noreste en Boston, Massachusetts.
«Ocho palabras para detonar la creatividad: El uso de la literatura Hispanoamericana en la enseñanza de E/LE».

>.<>.<>.<


16.20-17.00 Cierre de la Jornada